ΤΙΣ ΠΤΑΙΕΙ;

«Τις πταίει, κύριε;» Αυτή η ερώτηση θα είχε περιεχόμενο στο κακόγουστο και ανήθικο προεκλογικό σποτ «μεγάλου» κόμματος… Κι η απάντηση στο ρητορικό ερώτημα θα ήταν δεδομένη «Όχι, εγώ»… Το μπαλάκι με τις ευθύνες πασάρεται με ταχύτητα φωτός, οι φάκελοι αλλάζουν περισσότερες πάσες σε κλειστό χώρο κι από τη Μπαρτσελόνα, το εγώ και το εμείς έχουν πάρει οριστικά και αμετάκλητα διαζύγιο…

Ο Νεοέλληνας έχει τον Κασιδιάρη στο DNA του, δε δέχεται την αντίθετη άποψη από κανέναν ούτε καν τη δικιά του εφόσον την εκφράζει κάποιος που δε χωνεύει, τον κατατρέχουν σύνδρομα καταδίωξης και συμπλέγματα ανωτερότητας εξαιτίας του τεράστιου πολιτισμού που καλλιέργησαν οι πρόγονοί του… Αυτή η προγονοπληξία αδικεί τόσο την Ελλάδα όσο και την Ευρώπη, γιατί η Ευρώπη εκτός από άντρο τοκογλύφων είναι και ο κατεξοχήν χώρος όπου κάρπισαν κι έγιναν κτήμα οι ιδέες του ελληνικού πολιτισμού… Ο φασισμός δεν κρύβεται μόνο στους μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, αλλά και στα τρομοκρατικά διλήμματα του νεοφιλελευθερισμού (κοινωνικού δαρβινισμού), καθώς και στο δογματισμό των άκρων (Αριστερά-Δεξιά)… Αν δε δαμάσουμε το τέρας μέσα μας, σύντομα θα στοιχειώνει τα όνειρά μας και θα γίνει ένας ζωντανός εφιάλτης… Ο Νεοέλληνας στήριξε τα ανατολίτικης κατασκευής ξυλοπόδαρά του στις πλάτες της Δύσης (του γίγαντα με τα πήλινα πόδια), κάτι που τον έφερε στην κατάντια να περιφέρεται σαν κουτσή αρκούδα με το τεχνητό οξυγόνο-διοξείδιο του άνθρακα του αρκουδιάρη της… Το να στραφούμε εντελώς στην Ανατολή θα σημαίνει την οπισθοδρόμηση στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και με τη βούλα… Θα είναι η παραδοχή της αποτυχίας της επανάστασης του 1821… Και δυστυχώς, θα ανοίξει πεδίο δόξης λαμπρό στον φοίνικα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να ονομάσει «Επανάσταση» την κατάλυση της δημοκρατίας, επικαλούμενος αλά καρτ το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού… Επομένως, μας μένουν δυο δρόμοι, ο ένας πιο συναρπαστικός, ο άλλος πιο ασφαλής… Ο συναρπαστικός δρόμος της αλληλεγγύης, της άμεσης δημοκρατίας, μιας κοινωνίας ινδιάνικου τύπου, όπου το χρήμα θα αποτελεί ένα μέσο ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσιών μεταξύ των ανθρώπων (μακάρι να φτάσουμε στον ύψιστο βαθμό αλληλεγγύης, ώστε το χρήμα να εξαφανιστεί και η αίσθηση του καθήκοντος να αναβλύζει από τα γάργαρα νερά της ανθρωπιάς)… Όνειρο θερινής νυκτός… Και ο ασφαλής δρόμος να γίνουμε μια αστικού τύπου ευρωπαϊκή δημοκρατία με όλες τις έμφυτες ανισότητες του καπιταλισμού, αλλά τους κοινωνικούς θεσμούς ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε…  Ή αστοί ή Ινδιάνοι… Δεν έχει πλέον μέση λύση, δε μπορούμε να συνεχίζουμε τη λογική του «λίγο απ’ όλα», γιατί σύντομα θα καταλήξουμε στο τίποτα… Ο μικροαστισμός και ο ραγιαδισμός που μας έφερε σε αυτό το χάλι εξακολουθούν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο έχοντας εξορίσει κάθε άλλη θεωρία σε ρόλο κομπάρσου… Το διακύβευμα των εκλογών δεν είναι Μνημόνιο ή Αντιμνημόνιο, Ευρώ ή Δραχμή, είναι αν θέλουμε μια Ελλάδα ανθρώπων αλτρουιστών και περήφανων ή αν θέλουμε μια Ελλάδα βουτηγμένη στη μιζέρια και στα συμφέροντα μιας οθωμανικού τυπου πλουτοκρατίας που καλύπτει παρασιτικά όλο το φάσμα της κοινωνίας (από τον περιπτερά της γειτονιάς που δεν κόβει απόδειξη, τον αγρότη που επενδύει τις επιδοτήσεις του στα μπουζούκια, το γιατρό που παίρνει φακελάκι, τον κατά φαντασία ανάπηρο που δε σέβεται ούτε τις θέσεις πάρκινγκ για άτομα με ειδικές ανάγκες, τον εφοπλιστή που απειλεί να αλλάξει σημαία αν του θίξεις το θαλάσσιο άβατο, την Εκκλησία που εξισλαμίζει μια ήδη βαθιά συντηρητική κοινωνία με τη Χομεινί νοοτροπία της, τους συνδικαλιστές του Δημοσίου που καπηλεύονται εμετικά τις διεκδικήσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς κρυμμένοι πίσω από τη μονιμότητα, τους τραπεζίτες που κοινωνικοποιούν τις ζημίες και ιδιωτικοποιούν τα κέρδη, τα Μ.Μ.Ε. που έχουν αναλάβει εργολαβία τους δρόμους και το χτίσιμο καριέρων σε πολιτικούς και άλλους μαϊντανούς, τους βουλευτές και τα κόμματα που αμείβονται αδρά για υπηρεσίες νταβατζή κ.τ.λ.)… Η Ευρώπη (αν και έχει πάρει το στραβό το δρόμο) είναι το μόνο πεδίο στο οποίο μπορούμε να έχουμε την ελπίδα ότι ίσως αλλάξουμε… Ο Έλληνας έχει αποδείξει ότι χρειάζεται βούρδουλα… Όταν απελευθερωνόταν, σκλαβωνόταν σε χρόνο dt με πιο σφιχτά λουριά… Και να φύγει η αποτυχημένη Τρόικα, θα την ξαναφέρουμε με άλλο όνομα, μόνο και μόνο για να στρίβουμε το κεφάλι μπροστά στις δικές μας ευθύνες… «Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Βαρβάρους, οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις»…

Το σπέρμα του φασισμού είναι να μην βλέπεις καθόλου τον εαυτό σου στον καθρέφτη, το να τον κοιτάς κάθε τρεις και λίγο είναι ναρκισσισμός… Είμαστε κατακλυσμένοι από φασισμό και ναρκισσισμό (από τις γροθιές του Κασιδιάρη ως το κωστοπουλικό lifestyle) και οφείλουμε να βρούμε μια σύγχρονη κιβωτό του Νώε… Η μόνη κιβωτός που μπορεί να σου λύσει οριστικά τα προβλήματα δεν είναι η επίκληση στον άγνωστο θεό, αλλά η αποδοχή της ανθρώπινης διάστασης του προβλήματός σου… Ο Νώε μπορεί να πίστευε σε μια ανώτερη δύναμη, είχε αναλύσει παράλληλα επιστημονικά το πρόβλημά του… Πίστευε και ερεύνα, η συνταγή της σωτηρίας… Ερεύνα τα φαινόμενα και πίστευε σε μια πραγματική (και όχι φαινομενική) αλλαγή τους… Μέχρι τότε θα απολαμβάνουμε το happening των Εθνοσωτήρων με ηχητικά εφέ τους αναστεναγμούς και θα βλέπουμε σε 3d να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια μας αυτοκτονίες…

 Η Ελλάδα μοιάζει με το πρεζάκι και η Ευρώπη με το μεγαλέμπορο που ήξερε το πρόβλημα του εθισμού της χώρας στα δανεικά (τη ροπή στον υπερκαταναλωτισμό) και την τάιζε συνέχεια με το αζημίωτο… Τώρα αντί να περάσουμε στην επώδυνη προσωρινά, ευεργετική σε βάθος χρόνου, στεγνή θεραπεία (ένα δικό μας Μνημόνιο προσαρμοσμένο στα αίτια που μας έσπρωξαν στα ναρκωτικά), πήγαμε στο κέντρο αποτοξίνωσης που ανοίξαν οι μεγαλέμποροι κι αντί για ηρωίνη μας χορηγούνε μεθαδόνη με μικρές δόσεις δηλητηρίου για τιμωρία… Και εμείς γκρινιάζουμε όχι για το γεγονός ότι τόσα χρόνια μας πάσαραν ηρωίνη, αλλά για τη μεθαδόνη… Αν δεν αποδεχτείς το πρόβλημα, δεν μπορείς να το λύσεις… Η απάντηση στην κρίση βρίσκεται μάλλον στο ΚΕΘΕΑ, παρά στα κελεύσματα της madame Μέρκελ ή στα τσιτάτα του Ζίζεκ… Όσοι θέλουν να γυρίσει η χώρα στα βαριά ναρκωτικά του 2008 ή θέλουν να συνεχίσει το εκρηκτικό μείγμα μεθαδόνης-δηλητηρίου του 2012, προφανώς είναι εθισμένοι και αρνούνται να το παραδεχτούν… Η απεξάρτηση είναι επώδυνη διαδικασία, η οποία ασφαλώς δε μπορεί να γίνει από μεγαλεμπόρους… Από την άλλη, άμα δε βάζει το χεράκι του κι ο ασθενής, ο αργός θάνατος είναι προ των πυλών… Συν Αθηνά και χείρα κίνει… Ακόμα κι αν οικοδομήσουμε την Ευρώπη όπως την οραματιστήκαμε, πάλι θα χρωστάμε της Μιχαλούς, καθώς λάμπει δια της απουσίας του κάθε όραμα για εγχώρια αλλαγή... Greek way κι άγιος ο Θεός...

Εν δήμω παρουσιαζόμαστε όλοι ως εν δυνάμει Μεσσίες, εν οίκω αποδεικνυόμαστε καθημερινά Ιούδες… Προδίδουμε για τριάντα αργύρια ή για τριάντα μέρες part time σε ένα stage ιδέες ετών, προαιώνιες αντιλήψεις ηθικής της ανθρώπινης φύσης…

Ας ελπίσουμε η επόμενη μέρα να μη φέρει τις οδύνες ενός προαναγγελθέντος θανάτου, αλλά τις ωδίνες του τοκετού μιας νέας κοσμοθεωρίας… Δεν είμαστε το κέντρο του σύμπαντος, δεν είμαστε και ο τελευταίος τροχός της αμάξης… Έχουμε την ιστορική ευθύνη να γυρίσουμε τον ήλιο (αρκετά τον μεθύσαμε) και να σύρουμε το κάρο απ’ τη λάσπη… Είναι αργά για δάκρυα, νωρίς για αυταπάτες… Ας σκάσουμε ένα τόσο δα χαμόγελο, πιο αινιγματικό κι από τη Τζοκόντα, το συνθηματικό μιας νέας εποχής συγκρατημένης αισιοδοξίας… Άλλο η προσωπολατρεία κι άλλο η αγάπη προς τον πλησίον, το κλειδί για να ανοίξουμε την ερμητικά κλειστή πόρτα του μέλλοντός μας… Λογική και ευαισθησία την ώρα της κάλπης (και καθ' όλη τη διάρκεια της τετραετίας)!!!