Αφού η δημοκρατία έχει πάψει προ πολλού να αποτελεί το πολίτευμα των αρίστων (όχι βέβαια όσων διαθέτουν αριστοκρατική ή ευγενική καταγωγή, αλλά των καλύτερων), σε αυτές τις εκλογές θα ακολουθήσω την τακτική του "μη χείρον βέλτιστον" (όπως και πλήθος συμπολιτών που δεσμεύονται από το κοινωνικό συμβόλαιο τιμής του Rousseau και όχι από άτιμα κομματικά συμβόλαια)... Μολονότι γνήσιο τέκνο της θεωρητικής κατεύθυνσης, θα ακολουθήσω την προσφιλή μαθηματική μέθοδο της "εις άτοπον απαγωγής"...
Σε πρώτο επίπεδο, απορρίπτουμε εξ ολοκλήρου τους υμνητές των πιο μεσαιωνικών και μαύρων περιόδων του 20ου αιώνα, τους Νεοναζί της Χρυσής Αυγής... Δεν πρόκειται καν για κόμμα, αλλά για εγκληματική συμμορία μπράβων και νονών της νύχτας που μισούν τη διαφορετικότητα για να κερδίσουν λυκοφιλίες μέσα από την προβολή και επιβολή τους... Η καχεκτική δημοκρατία της Μεταπολίτευσης χρειάζεται πότισμα, λίπασμα με ζωντανές ιδέες και όχι ξερίζωμα...
Σε δεύτερο επίπεδο, το δικομματισμό (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και τα παράγωγά του (Κοινωνική Συμφωνία, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Συμμαχία, ΛΑΟΣ), που έχουν φανερώσει καθ' όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης πρωτοφανή ασέβεια απέναντι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία (τη μετέτρεψαν σε κυνοβουλευτική) ταυτίζοντας την κοινωνία με τους κομματικούς στρατούς και τη συνείδηση με την κομματική πειθαρχία... Πρόκειται για μαγαζιά με φωτεινές μαρκίζες και υλικά τελευταίας διαλογής που βρίσκουν χονδροειδέστατους πελάτες λιανικής...
Σε τρίτο επίπεδο, τους αρνητές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, νοσταλγούς του σταλινισμού (του κόκκινου φασισμού) που καπηλεύονται το όνομα του λαού για να στήσουν γραφειοκρατικούς μηχανισμούς πιο τερατώδεις κι από το πολυδαίδαλο Ελληνικό δημόσιο της διαπλοκής των κομμάτων εξουσίας... Το ΚΚΕ ας ζει για πάντα το σοσιαλιστικό του όνειρο, αρκεί να μη γίνει εφιάλτης μας...
Σε τέταρτο και τελευταίο επίπεδο απόρριψης, τους αρνητές της Ευρωπαϊκής ιδέας της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ)... Μολονότι είναι ελπιδοφόρο να εκφράζεται η ανένταχτη Αριστερά, ο σοσιαλισμός δε θα έρθει με απομόνωση, αλλά με συνεργασία, κάτι που σε αυτό το νεοσύστατο κόμμα καταφανώς αγνοούν... Επιπλέον η εμμονή στη μονομερή πλήρη διαγραφή του χρέους συνιστά γεγονός ανέφικτο και ντροπιαστικό για την ελληνική κοινωνία (θα καταξιωθούμε στα μάτια των άλλων ως τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας)... Θα πληρώσουμε ακριβά το τίμημα του "δεν πληρώνω"...
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα γίνονται πιο φωτεινά, χωρίς να λείπουν και οι σκοτεινές πλευρές... Τα υπόλοιπα πέντε κόμματα έχουν από δυο θετικά και δυο αρνητικά... Τουλάχιστον μοιάζουν ως οι καλύτερες επιλογές... Θα παρουσιάσω τα συν και τα πλην, όπως έχουν καταγραφεί στη συνείδησή μου, χωρίς φυσικά να θέλω να επηρεάσω τη συνείδηση κανενός... Εξάλλου, όποιος ψηφίσει με συνείδηση, η ψήφος του αποκλείεται να πάει χαμένη... Οποιοδήποτε από τα πέντε παρακάτω κόμματα μοιάζουν ως το λιγότερο κακό στα δικά μου μάτια... Αν και έχω πάρει την απόφασή μου, θα ήθελα και τις πέντε παρακάτω φωνές (τόσο διαφορετικές ιδεολογικά μεταξύ τους) στην επόμενη Βουλή...
Εξ Αριστερών (χρησιμοποιώ καταχρηστικά τους όρους "Αριστερά-Δεξιά", οι οποίοι κατέστησαν άνευ περιεχομένου μετά την πτώση του τείχους και του ανύπαρκτου σοσιαλισμού), ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως μεγάλο πλεονέκτημα την πρόταση για ενότητα των αριστερών (από την κομμουνιστική ως την ανανεωτική Αριστερά) και οικολογικών δυνάμεων... Αυτή η πολυφωνία αποδεικνύεται έμπρακτα και από τη λειτουργία του (όχι πάντα αρμονική, αλλά με πρωτόγνωρη διάθεση ανοχής και κουλτούρα συνεργασίας κόντρα στο διαχρονικό εγωισμό των πολιτικών δυνάμεων από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους) ως κίνημα ποικίλων συνιστωσών... Δεύτερο πλεονέκτημα η καλύτερη δυνατή ανάδειξη της καπιταλιστικής κρίσης και των αδιεξόδων της πολιτικής λιτότητας στο εσωτερικό της Ε.Ε. μέσα από λεπτομερή περιγραφή των δομικών ανισοτήτων ενός συστήματος που κάνει το χρήμα αυτοσκοπό (κι ούτε καν το πραγματικό, αλλά το τεχνητό) και τον άνθρωπο εργαλείο...
Από την άλλη πλευρά, η εμμονή στο δίλημμα "μνημόνιο-αντιμνημόνιο" μου κινεί την υποψία ότι στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι μέχρι το 2009 η Ελλάδα ήταν υγιής και μόνο η λάθος διάγνωση, μαζί με τη δηλητηριώδη συνταγή της Τρόικας την αρρώστησε ανίατα και την οδηγεί σε αργό θάνατο... Η περιφορά του κυρίου Τσίπρα ως νέου Ανδρέα Παπανδρέου με λαϊκίστικες κορώνες μου γεννά το φόβο μιας νέας "Αλλαγής", ενός νέου 1981 καταστροφικού για τον τόπο... Η εμμονή στο να θεωρεί την ελληνική κρίση ως καθαρά κρίση του νεοφιλελέυθερου ευρωπαϊκού μοντέλου (του συντηρητικού γαλλογερμανικού άξονα Μέρκελ-Σαρκοζί) παραγνωρίζοντας τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας τον οδηγεί στο να αθωώνει έμμεσα τους βολεμένους πελάτες του δικομματισμού που με τόσο μένος εχθρεύεται... Παράλληλα, εφόσον δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες μιας ευρωπαϊκής αναπτυξιακής πολιτικής, πολύ γρήγορα η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει γράμμα κενό και plan b δε φαίνεται να διαθέτει καμιά από τις συνιστώσες...
Το κόμμα του πράου (πολλές φορές περισσότερο κι από όσο χρειάζεται) κυρίου Κουβέλη, η Δημοκρατική Αριστερά έχει ως κύριο όπλο ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει διαγνώσει το μικτό χαρακτήρα της κρίσης (καπιταλιστική κρίση που οδηγεί σε συρρίκνωση κοινωνικού κράτους, εργασιακών δικαιωμάτων κ.τ.λ. και εγχώρια κρίση θεσμών, αξιών, σχέσεων πελατειακού κράτους-πολίτη)... Παράλληλα, διαθέτει ένα πολύ ισχυρό ψηφοδέλτιο (εκτός εξαιρέσων, π.χ. ο διαβόητος Μαλέλης του lifestyle του Star), όπως ο πάντα εύστοχος οικονομολόγος Ματσαγγάνης και άλλες ενδιαφέροντες προσωπικότητες γραμμάτων, τεχνών, επιστημών...
Δυστυχώς, αυτό το κόμμα παλινδρομεί ασύστολα με ακροβασίες που θα ζήλευε και ο ικανότερος ακροβάτης ανάμεσα στον ευρωσοσιαλισμό και στον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο... ΄Πρόκειται για παθογένεια που φέρνει τη ΔΗΜΑΡ στον αμήχανο παραλογισμό να ψηφίσει εναντίον της δανειακής σύμβασης και παράλληλα να κατηγορήσει τη γερμανική Αριστερά που ψήφισε επίσης εναντίον... Θέλει δηλαδή να παρουσιαστεί με φιλολαϊκό προφίλ από τη μια και ως δύναμη ευθύνης και κυβερνώσα Αριστερά από την άλλη...
Επιπλέον, μην τρέφουμε αυταπάτες... Ψήφος στη ΔΗΜΑΡ αποτελεί κατ' ουσία συγχωροχάρτι στο ΠΑΣΟΚ, εφόσον η συνεργασία είναι σχεδόν δεδομένη, όσο και να ντρέπονται ή φοβούνται να το παραδεχτούν... Αν τα δυο κόμματα εξουσίας χρειαστούν και τρίτη δύναμη, ο προοδευτικός χαρακτήρας της ΔΗΜΑΡ θα την καταστήσει πόλο έλξης, κάτι που οι ανανεωτές δεν απορρίπτουν ως προοπτική... Η συνεργασία ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο πιθανή από τη συνεργασία του κυρίου Κουβέλη με δυνάμεις που αντιστέκονται σθεναρά απέναντι στο Μνημόνιο και χωρίς τόσο ξεκάθαρο ευρωπαϊκό προσανατολισμό...
Οι Οικολόγοι Πράσινοι αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση (όχι τόσο εναλλακτική στην υπόλοιπη Ευρώπη που τα ζητήματα περιβάλλοντος είναι εδώ και πολλά χρόνια πρωταγωνιστές στην πολιτική ατζέντα), καθώς θέτουν στο προσκήνιο την έννοια της αειφορίας, της βιώσιμης ανάπτυξης, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των βιολογικών καλλιεργειών κ.τ.λ. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης κάθε ανθρώπου, ενώ η στροφή στη φύση θα εξασφαλίσει την αυτάρκεια ολόκληρης της κοινωνίας... Στα υπέρ του κόμματος επιπλέον ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, καθώς μόνο σε επίπεδο Ε.Ε. μπορούν να αντιμετωπιστούν ζητήματα εκτεταμένης ρύπανσης από εταιρίες που υπολογίζουν τα πάντα με γνώμονα το κέρδος με οποιοδήποτε κόστος και συνέπειες που ξεπερνούν την επικράτεια ενός κράτους-μέλους...
Στα πλην, ότι έχουν θέσει στο περιθώριο όλα τα άλλα ζωτικής σημασίας θέματα της καθημερινότητας του πολίτη (π.χ. μετανάστευση, εργασιακά κ.τ.λ.) υποφέροντας από ασάφεια στη διαπίστωση των προβλημάτων και στη διατύπωση των λύσεων... Παράλληλα, υποφέρουν από μια απολιτίκ νοοτροπία στην προσπάθειά τους να αναδειχθούν σαν κίνημα κι όχι σαν κόμμα... Άλλο πολιτική, άλλο κόμματα, μη τα συγχέουμε... Η καλύτερη πολιτική συζήτηση είναι αυτή που γίνεται χωρίς κομματικούς χρωματισμούς, ωστόσο η ιδεολογία οφείλει να είναι παρούσα ως στίγμα συνείδησης του μετέχοντος στο διάλογο... Αυτό το σκόπελο οι Οικολόγοι Πράσινοι προσπαθούν να τον προσπεράσουν ξώφαλτσα, κάνοντας ότι δε τον διακρίνουν...
Στο λεγόμενο φιλελεύθερο χώρο (ο όρος "νεοφιλελέυθερος" δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, κατά την ταπεινή μου γνώμη), υπάρχουν δυο αξιόλογες φωνές, μια πιο φρέσκια και μια πιο ώριμη...
Η "Δημιουργία Ξανά" αποτελεί το πρώτο κόμμα που φτιάχτηκε στην Ελλάδα χωρίς πολιτικούς, από ανθρώπους της κοινωνίας και του επιχειρείν κι αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα παράσημο... Η αποδέσμευση από τα δεσμά του κομματικού κράτους είναι διάχυτη στις προγραμματικές θέσεις και στις ομιλίες του ιδρυτή της Θάνου Τζήμερου (π.χ. κατάργηση προνομίων συνδικαλιστών, απομάκρυνση παρατάξεων από τα πανεπιστήμια κ.τ.λ.)... Επιπλέον, ο εκσυγχρονισμός θεσμών που προτείνει είναι εντυπωσιακός (π.χ. κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και σύνταξης, επανεξέταση μονιμότητας, αξιολόγηση, ασυμβίβαστο βουλευτικής-υπουργικής ιδιότητας κ.τ.λ.) και παρά τη δυσχέρεια εφαρμογής θα οδηγούσε σε μια άλλη Ελλάδα, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος...
Δυστυχώς, στην προσπάθειά της να αναδείξει τη μαυρίλα του ελληνικού κρατικίστικου τέρατος σχεδόν βγάζει λάδι τον καπιταλισμό, κάνοντας επιδερμική κριτική στην αδιέξοδη πολιτική της Ε.Ε. και στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα... Δυστυχώς, πρόκειται για ένα κόμμα που θα αργήσει να γίνει γνωστό στη συνείδηση των Ελλήνων ψηφοφόρων, άρα δεν έχει καμιά πιθανότητα να μπει στην επόμενη Βουλή, οπότε στην ουσία θα πρόκειται για "χαμένη ψήφο", καθώς όποιος επιλέξει το δρόμο της "Δημιουργίας Ξανά" θα βρεθεί χωρίς εκπροσώπηση της βούλησής του... Ωστόσο, καμιά ψήφος που δόθηκε συνειδητά, με υπεύθυνο αίσθημα δεν είναι χαμένη...
Τέλος, η "Δράση" του γνωστού και μη εξαιρετέου Στέφανου Μάνου, ενός παλαιού πολιτικού με υψηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή εκτίμηση από μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος που συνεχίζει τη μοναχική του πορεία με νέα άφθαρτα πρόσωπα... Μαζί με τη "Δημοκρατική Αριστερά" ίσως έχει συγκροτήσει το καλύτερο ψηφοδέλτιο με πανεπιστημιακούς (π.χ. Προκοπάκης) και λοιπούς πνευματικούς ανθρώπους που απαξίωναν μέχρι πρότινος να ασχοληθούν με το πολιτικό κατεστημένο... Εξαίρεση στο κατά τα άλλα εκλεκτό ψηφοδέλτιο η κυρία Μιράντα Ξαφά, απεσταλμένη του ΔΝΤ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα άφησε σκόνη και θρύψαλα, λίγο έλειψε να ιδιωτικοποιήσει μέχρι και τον άερα που ανέπνεαν οι κάτοικοι... Δεύτερο συν αποτελεί ένα εξαιρετικά οργανωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα εξορθολογίσουν τη δημόσια διοίκηση, το κράτος Λεβιάθαν, την ιερή αγελάδα της Ελλάδας (απελευθερώσεις επαγγελμάτων, ριζοσπαστικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό και στη φορολογία, σύγκρουση με συντεχνιακά συμφέροντα στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αποκρατικοποιήσεις)... Οι απολύσεις που υπόσχεται η Δράση είναι μεν απαραίτητες, αλλά σε μια εποχή που οι άνεργοι ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο θα δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη και βαθύτερη ύφεση... Επίσης στα συν η πληρέστερη πρόταση για αντιμετώπιση του πολύπλοκου μεταναστευτικού ζητήματος που κατατέθηκε από ελληνικό κόμμα...
Αν η "Δημιουργία Ξανά" κάνει επιδερμική σα χάδι, κριτική της τραπεζοκρατίας, η "Δράση" αποφεύγει οποιαδήποτε αναφορά πιστεύοντας αφελώς ότι το μαγικό χέρι της αγοράς θα τα ρυθμίσει όλα χωρίς οποιαδήποτε κρατική ή υπερεθνική παρέμβαση (το παράδειγμα της Goldman Sachs και της Lehman Brothers διαψεύδει κατηγορηματικά το κόμμα του κυρίου Μάνου)... Επιπλέον, ο κύριος Μάνος μολονότι ικανός και αξιόλογος πολιτικός όσο υπηρέτησε από υπουργικές θέσεις πρόσφερε μεν έργο (π.χ. ανάπλαση της Πλάκας), ωστόσο συχνά πρόδωσε κάποιες αρχές του συγκατανευόμενος στα μεγάλα συμφέροντα (π.χ. αύξηση κατά 50% του φόρου στα καύσιμα, παρά την πάγια θέση του για μείωση της φορολογίας ώστε να πετύχει πλεονασματικό προϋπολογισμό)... Ακόμα και η πιο ανεπαίσθητη ασυνέπεια σε εποχές που αναζητούμε τους πιο συνεπείς, άξιους και κοινωνικά υπέυθυνους δημιουργεί κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ αντιπροσώπου και αντιπροσωπευόμενου...
Αυτά τα 5 κόμματα μοιάζουν ως οι καλύτερες δυνατές λύσεις... Το τι θα ψηφίσουμε είναι θέμα καθαρά προσωπικής κρίσης, ατομικής ευθύνης με συλλογικό αντίκτυπο... Το υπεύθυνο αίσθημα εδώ και τώρα στο προσκήνιο... Οι εικόνες με τους άστεγους να μονομαχούν για ένα παγκάκι και τους ανέργους να γυρεύουν ελεημοσύνη στα συσσίτια μόνο με ανθρωπιά (συναίσθημα) και αίσθηση καθήκοντος (λογική) μπορεί να αντιμετωπιστεί... Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες, ας ανοίξουμε τα μάτια, ας βουτήξουμε την ψυχή στο μυαλό για να μη χρειαστεί να ξανασφίξουμε τα δόντια...
Υ.Γ.: Η χρεοκοπία της Ελλάδας έχει συντελεστεί ήδη (από το 1830 κρίση θεσμών, από το 1980 ηθική-πολιτιστική και από το 2009 οικονομική)... Έχουμε χρέος να επιλέξουμε τα κατάλληλα πρόσωπα (καλύτερα αξιόλογοι άνθρωποι παρά αξιόλογα κόμματα) από τον κομματικό συνδυασμό της επιλογής μας (μέχρι να φτάσει η ευλογημένη στιγμή που θα μπορούμε να εκλέγουμε πρόσωπα από περισσότερους κομματικούς συνδυασμούς μέσω ενιαίου ψηφοδελτίου σε κάθε περιφέρεια), ώστε να γίνει το καλύτερο δυνατό damage control (κοινωνικά δίκαιη κατανομή βαρών στη βάση της αλληλεγγύης) για τους εξαθλιωμένους ανθρώπους ενός άθλιου τόπου που κρατιέται με νύχια και με δόντια από τον ήλιο και τη θάλασσα για να μη βουλιάξει στην κατάθλιψη... Αντί να ζητωκραυγάζουμε "I' m Hellene" προτιμώ ασφαλώς με λίγα λόγια και πολλά έργα να το ζητωκραυγάσουν κάποια στιγμή οι άλλοι (κοινωνοί του αρχαιοελληνικού πνεύματος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το Νεοέλληνα) για μας... Κανείς 18άρης ανώριμος, παρθένος ψηφοφόρος που κάνει την επανάστασή του στηρίζοντας "Επανάσταση" και κανείς υπερήλικας ζήτουλας που σταυρώνει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν μπορεί να καταδικάσει σε σταύρωση έναν ολόκληρο λαό και μια νέα γενιά να ψάχνει την ανάστασή της μεταναστεύοντας... Προσοχή εύθραυστο... Πριν την προσέλευση στην κάλπη ουδέν πάθος (με την έννοια του ιδιοτελούς συμφέροντος) αναγνωρίζεται... Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται... Δεν κάνω κατήχηση σε άλλους, τα γράφω μπας και τα διαβάσω ο ίδιος, γιατί όταν τα λέω ποτέ δε τα ακούω... Η ψήφος είναι υπερόπλο, η αποχή την κάνει σφεντόνα... Αυτή τη φορά πρέπει να πετύχει στο δόξα πατρί χωρίς σιγαστήρα... Η κυνηγετική περίοδος αρχίζει... Αν η αστοχία και η λαθροθηρία τιμωρούνταν το πολύ με μια τετραετία, τώρα πλέον τιμωρούνται παραδειγματικά με μια χαμένη γενιά, τη γενιά μας... Καλό βόλι σε όλους!!!
Σε πρώτο επίπεδο, απορρίπτουμε εξ ολοκλήρου τους υμνητές των πιο μεσαιωνικών και μαύρων περιόδων του 20ου αιώνα, τους Νεοναζί της Χρυσής Αυγής... Δεν πρόκειται καν για κόμμα, αλλά για εγκληματική συμμορία μπράβων και νονών της νύχτας που μισούν τη διαφορετικότητα για να κερδίσουν λυκοφιλίες μέσα από την προβολή και επιβολή τους... Η καχεκτική δημοκρατία της Μεταπολίτευσης χρειάζεται πότισμα, λίπασμα με ζωντανές ιδέες και όχι ξερίζωμα...
Σε δεύτερο επίπεδο, το δικομματισμό (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και τα παράγωγά του (Κοινωνική Συμφωνία, Ανεξάρτητοι Έλληνες, Δημοκρατική Συμμαχία, ΛΑΟΣ), που έχουν φανερώσει καθ' όλη τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης πρωτοφανή ασέβεια απέναντι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία (τη μετέτρεψαν σε κυνοβουλευτική) ταυτίζοντας την κοινωνία με τους κομματικούς στρατούς και τη συνείδηση με την κομματική πειθαρχία... Πρόκειται για μαγαζιά με φωτεινές μαρκίζες και υλικά τελευταίας διαλογής που βρίσκουν χονδροειδέστατους πελάτες λιανικής...
Σε τρίτο επίπεδο, τους αρνητές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, νοσταλγούς του σταλινισμού (του κόκκινου φασισμού) που καπηλεύονται το όνομα του λαού για να στήσουν γραφειοκρατικούς μηχανισμούς πιο τερατώδεις κι από το πολυδαίδαλο Ελληνικό δημόσιο της διαπλοκής των κομμάτων εξουσίας... Το ΚΚΕ ας ζει για πάντα το σοσιαλιστικό του όνειρο, αρκεί να μη γίνει εφιάλτης μας...
Σε τέταρτο και τελευταίο επίπεδο απόρριψης, τους αρνητές της Ευρωπαϊκής ιδέας της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ)... Μολονότι είναι ελπιδοφόρο να εκφράζεται η ανένταχτη Αριστερά, ο σοσιαλισμός δε θα έρθει με απομόνωση, αλλά με συνεργασία, κάτι που σε αυτό το νεοσύστατο κόμμα καταφανώς αγνοούν... Επιπλέον η εμμονή στη μονομερή πλήρη διαγραφή του χρέους συνιστά γεγονός ανέφικτο και ντροπιαστικό για την ελληνική κοινωνία (θα καταξιωθούμε στα μάτια των άλλων ως τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας)... Θα πληρώσουμε ακριβά το τίμημα του "δεν πληρώνω"...
Από εκεί και πέρα, τα πράγματα γίνονται πιο φωτεινά, χωρίς να λείπουν και οι σκοτεινές πλευρές... Τα υπόλοιπα πέντε κόμματα έχουν από δυο θετικά και δυο αρνητικά... Τουλάχιστον μοιάζουν ως οι καλύτερες επιλογές... Θα παρουσιάσω τα συν και τα πλην, όπως έχουν καταγραφεί στη συνείδησή μου, χωρίς φυσικά να θέλω να επηρεάσω τη συνείδηση κανενός... Εξάλλου, όποιος ψηφίσει με συνείδηση, η ψήφος του αποκλείεται να πάει χαμένη... Οποιοδήποτε από τα πέντε παρακάτω κόμματα μοιάζουν ως το λιγότερο κακό στα δικά μου μάτια... Αν και έχω πάρει την απόφασή μου, θα ήθελα και τις πέντε παρακάτω φωνές (τόσο διαφορετικές ιδεολογικά μεταξύ τους) στην επόμενη Βουλή...
Εξ Αριστερών (χρησιμοποιώ καταχρηστικά τους όρους "Αριστερά-Δεξιά", οι οποίοι κατέστησαν άνευ περιεχομένου μετά την πτώση του τείχους και του ανύπαρκτου σοσιαλισμού), ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ως μεγάλο πλεονέκτημα την πρόταση για ενότητα των αριστερών (από την κομμουνιστική ως την ανανεωτική Αριστερά) και οικολογικών δυνάμεων... Αυτή η πολυφωνία αποδεικνύεται έμπρακτα και από τη λειτουργία του (όχι πάντα αρμονική, αλλά με πρωτόγνωρη διάθεση ανοχής και κουλτούρα συνεργασίας κόντρα στο διαχρονικό εγωισμό των πολιτικών δυνάμεων από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους) ως κίνημα ποικίλων συνιστωσών... Δεύτερο πλεονέκτημα η καλύτερη δυνατή ανάδειξη της καπιταλιστικής κρίσης και των αδιεξόδων της πολιτικής λιτότητας στο εσωτερικό της Ε.Ε. μέσα από λεπτομερή περιγραφή των δομικών ανισοτήτων ενός συστήματος που κάνει το χρήμα αυτοσκοπό (κι ούτε καν το πραγματικό, αλλά το τεχνητό) και τον άνθρωπο εργαλείο...
Από την άλλη πλευρά, η εμμονή στο δίλημμα "μνημόνιο-αντιμνημόνιο" μου κινεί την υποψία ότι στο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύουν ότι μέχρι το 2009 η Ελλάδα ήταν υγιής και μόνο η λάθος διάγνωση, μαζί με τη δηλητηριώδη συνταγή της Τρόικας την αρρώστησε ανίατα και την οδηγεί σε αργό θάνατο... Η περιφορά του κυρίου Τσίπρα ως νέου Ανδρέα Παπανδρέου με λαϊκίστικες κορώνες μου γεννά το φόβο μιας νέας "Αλλαγής", ενός νέου 1981 καταστροφικού για τον τόπο... Η εμμονή στο να θεωρεί την ελληνική κρίση ως καθαρά κρίση του νεοφιλελέυθερου ευρωπαϊκού μοντέλου (του συντηρητικού γαλλογερμανικού άξονα Μέρκελ-Σαρκοζί) παραγνωρίζοντας τα δομικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας τον οδηγεί στο να αθωώνει έμμεσα τους βολεμένους πελάτες του δικομματισμού που με τόσο μένος εχθρεύεται... Παράλληλα, εφόσον δεν έχουν ωριμάσει οι συνθήκες μιας ευρωπαϊκής αναπτυξιακής πολιτικής, πολύ γρήγορα η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει γράμμα κενό και plan b δε φαίνεται να διαθέτει καμιά από τις συνιστώσες...
Το κόμμα του πράου (πολλές φορές περισσότερο κι από όσο χρειάζεται) κυρίου Κουβέλη, η Δημοκρατική Αριστερά έχει ως κύριο όπλο ότι είναι το μόνο κόμμα που έχει διαγνώσει το μικτό χαρακτήρα της κρίσης (καπιταλιστική κρίση που οδηγεί σε συρρίκνωση κοινωνικού κράτους, εργασιακών δικαιωμάτων κ.τ.λ. και εγχώρια κρίση θεσμών, αξιών, σχέσεων πελατειακού κράτους-πολίτη)... Παράλληλα, διαθέτει ένα πολύ ισχυρό ψηφοδέλτιο (εκτός εξαιρέσων, π.χ. ο διαβόητος Μαλέλης του lifestyle του Star), όπως ο πάντα εύστοχος οικονομολόγος Ματσαγγάνης και άλλες ενδιαφέροντες προσωπικότητες γραμμάτων, τεχνών, επιστημών...
Δυστυχώς, αυτό το κόμμα παλινδρομεί ασύστολα με ακροβασίες που θα ζήλευε και ο ικανότερος ακροβάτης ανάμεσα στον ευρωσοσιαλισμό και στον καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο... ΄Πρόκειται για παθογένεια που φέρνει τη ΔΗΜΑΡ στον αμήχανο παραλογισμό να ψηφίσει εναντίον της δανειακής σύμβασης και παράλληλα να κατηγορήσει τη γερμανική Αριστερά που ψήφισε επίσης εναντίον... Θέλει δηλαδή να παρουσιαστεί με φιλολαϊκό προφίλ από τη μια και ως δύναμη ευθύνης και κυβερνώσα Αριστερά από την άλλη...
Επιπλέον, μην τρέφουμε αυταπάτες... Ψήφος στη ΔΗΜΑΡ αποτελεί κατ' ουσία συγχωροχάρτι στο ΠΑΣΟΚ, εφόσον η συνεργασία είναι σχεδόν δεδομένη, όσο και να ντρέπονται ή φοβούνται να το παραδεχτούν... Αν τα δυο κόμματα εξουσίας χρειαστούν και τρίτη δύναμη, ο προοδευτικός χαρακτήρας της ΔΗΜΑΡ θα την καταστήσει πόλο έλξης, κάτι που οι ανανεωτές δεν απορρίπτουν ως προοπτική... Η συνεργασία ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ είναι πολύ πιο πιθανή από τη συνεργασία του κυρίου Κουβέλη με δυνάμεις που αντιστέκονται σθεναρά απέναντι στο Μνημόνιο και χωρίς τόσο ξεκάθαρο ευρωπαϊκό προσανατολισμό...
Οι Οικολόγοι Πράσινοι αποτελούν μια εναλλακτική πρόταση (όχι τόσο εναλλακτική στην υπόλοιπη Ευρώπη που τα ζητήματα περιβάλλοντος είναι εδώ και πολλά χρόνια πρωταγωνιστές στην πολιτική ατζέντα), καθώς θέτουν στο προσκήνιο την έννοια της αειφορίας, της βιώσιμης ανάπτυξης, των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, των βιολογικών καλλιεργειών κ.τ.λ. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι αναγκαίος όρος επιβίωσης κάθε ανθρώπου, ενώ η στροφή στη φύση θα εξασφαλίσει την αυτάρκεια ολόκληρης της κοινωνίας... Στα υπέρ του κόμματος επιπλέον ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός, καθώς μόνο σε επίπεδο Ε.Ε. μπορούν να αντιμετωπιστούν ζητήματα εκτεταμένης ρύπανσης από εταιρίες που υπολογίζουν τα πάντα με γνώμονα το κέρδος με οποιοδήποτε κόστος και συνέπειες που ξεπερνούν την επικράτεια ενός κράτους-μέλους...
Στα πλην, ότι έχουν θέσει στο περιθώριο όλα τα άλλα ζωτικής σημασίας θέματα της καθημερινότητας του πολίτη (π.χ. μετανάστευση, εργασιακά κ.τ.λ.) υποφέροντας από ασάφεια στη διαπίστωση των προβλημάτων και στη διατύπωση των λύσεων... Παράλληλα, υποφέρουν από μια απολιτίκ νοοτροπία στην προσπάθειά τους να αναδειχθούν σαν κίνημα κι όχι σαν κόμμα... Άλλο πολιτική, άλλο κόμματα, μη τα συγχέουμε... Η καλύτερη πολιτική συζήτηση είναι αυτή που γίνεται χωρίς κομματικούς χρωματισμούς, ωστόσο η ιδεολογία οφείλει να είναι παρούσα ως στίγμα συνείδησης του μετέχοντος στο διάλογο... Αυτό το σκόπελο οι Οικολόγοι Πράσινοι προσπαθούν να τον προσπεράσουν ξώφαλτσα, κάνοντας ότι δε τον διακρίνουν...
Στο λεγόμενο φιλελεύθερο χώρο (ο όρος "νεοφιλελέυθερος" δεν ανταποκρίνεται στα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας, κατά την ταπεινή μου γνώμη), υπάρχουν δυο αξιόλογες φωνές, μια πιο φρέσκια και μια πιο ώριμη...
Η "Δημιουργία Ξανά" αποτελεί το πρώτο κόμμα που φτιάχτηκε στην Ελλάδα χωρίς πολιτικούς, από ανθρώπους της κοινωνίας και του επιχειρείν κι αυτό είναι αναμφισβήτητα ένα παράσημο... Η αποδέσμευση από τα δεσμά του κομματικού κράτους είναι διάχυτη στις προγραμματικές θέσεις και στις ομιλίες του ιδρυτή της Θάνου Τζήμερου (π.χ. κατάργηση προνομίων συνδικαλιστών, απομάκρυνση παρατάξεων από τα πανεπιστήμια κ.τ.λ.)... Επιπλέον, ο εκσυγχρονισμός θεσμών που προτείνει είναι εντυπωσιακός (π.χ. κατάργηση βουλευτικής ασυλίας και σύνταξης, επανεξέταση μονιμότητας, αξιολόγηση, ασυμβίβαστο βουλευτικής-υπουργικής ιδιότητας κ.τ.λ.) και παρά τη δυσχέρεια εφαρμογής θα οδηγούσε σε μια άλλη Ελλάδα, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος...
Δυστυχώς, στην προσπάθειά της να αναδείξει τη μαυρίλα του ελληνικού κρατικίστικου τέρατος σχεδόν βγάζει λάδι τον καπιταλισμό, κάνοντας επιδερμική κριτική στην αδιέξοδη πολιτική της Ε.Ε. και στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική φούσκα... Δυστυχώς, πρόκειται για ένα κόμμα που θα αργήσει να γίνει γνωστό στη συνείδηση των Ελλήνων ψηφοφόρων, άρα δεν έχει καμιά πιθανότητα να μπει στην επόμενη Βουλή, οπότε στην ουσία θα πρόκειται για "χαμένη ψήφο", καθώς όποιος επιλέξει το δρόμο της "Δημιουργίας Ξανά" θα βρεθεί χωρίς εκπροσώπηση της βούλησής του... Ωστόσο, καμιά ψήφος που δόθηκε συνειδητά, με υπεύθυνο αίσθημα δεν είναι χαμένη...
Τέλος, η "Δράση" του γνωστού και μη εξαιρετέου Στέφανου Μάνου, ενός παλαιού πολιτικού με υψηλή αυτοεκτίμηση και χαμηλή εκτίμηση από μεγάλη μερίδα του εκλογικού σώματος που συνεχίζει τη μοναχική του πορεία με νέα άφθαρτα πρόσωπα... Μαζί με τη "Δημοκρατική Αριστερά" ίσως έχει συγκροτήσει το καλύτερο ψηφοδέλτιο με πανεπιστημιακούς (π.χ. Προκοπάκης) και λοιπούς πνευματικούς ανθρώπους που απαξίωναν μέχρι πρότινος να ασχοληθούν με το πολιτικό κατεστημένο... Εξαίρεση στο κατά τα άλλα εκλεκτό ψηφοδέλτιο η κυρία Μιράντα Ξαφά, απεσταλμένη του ΔΝΤ στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπου η νεοφιλελεύθερη λαίλαπα άφησε σκόνη και θρύψαλα, λίγο έλειψε να ιδιωτικοποιήσει μέχρι και τον άερα που ανέπνεαν οι κάτοικοι... Δεύτερο συν αποτελεί ένα εξαιρετικά οργανωμένο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που θα εξορθολογίσουν τη δημόσια διοίκηση, το κράτος Λεβιάθαν, την ιερή αγελάδα της Ελλάδας (απελευθερώσεις επαγγελμάτων, ριζοσπαστικές παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό και στη φορολογία, σύγκρουση με συντεχνιακά συμφέροντα στις ΔΕΚΟ και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αποκρατικοποιήσεις)... Οι απολύσεις που υπόσχεται η Δράση είναι μεν απαραίτητες, αλλά σε μια εποχή που οι άνεργοι ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο θα δημιουργήσει κοινωνική έκρηξη και βαθύτερη ύφεση... Επίσης στα συν η πληρέστερη πρόταση για αντιμετώπιση του πολύπλοκου μεταναστευτικού ζητήματος που κατατέθηκε από ελληνικό κόμμα...
Αν η "Δημιουργία Ξανά" κάνει επιδερμική σα χάδι, κριτική της τραπεζοκρατίας, η "Δράση" αποφεύγει οποιαδήποτε αναφορά πιστεύοντας αφελώς ότι το μαγικό χέρι της αγοράς θα τα ρυθμίσει όλα χωρίς οποιαδήποτε κρατική ή υπερεθνική παρέμβαση (το παράδειγμα της Goldman Sachs και της Lehman Brothers διαψεύδει κατηγορηματικά το κόμμα του κυρίου Μάνου)... Επιπλέον, ο κύριος Μάνος μολονότι ικανός και αξιόλογος πολιτικός όσο υπηρέτησε από υπουργικές θέσεις πρόσφερε μεν έργο (π.χ. ανάπλαση της Πλάκας), ωστόσο συχνά πρόδωσε κάποιες αρχές του συγκατανευόμενος στα μεγάλα συμφέροντα (π.χ. αύξηση κατά 50% του φόρου στα καύσιμα, παρά την πάγια θέση του για μείωση της φορολογίας ώστε να πετύχει πλεονασματικό προϋπολογισμό)... Ακόμα και η πιο ανεπαίσθητη ασυνέπεια σε εποχές που αναζητούμε τους πιο συνεπείς, άξιους και κοινωνικά υπέυθυνους δημιουργεί κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ αντιπροσώπου και αντιπροσωπευόμενου...
Αυτά τα 5 κόμματα μοιάζουν ως οι καλύτερες δυνατές λύσεις... Το τι θα ψηφίσουμε είναι θέμα καθαρά προσωπικής κρίσης, ατομικής ευθύνης με συλλογικό αντίκτυπο... Το υπεύθυνο αίσθημα εδώ και τώρα στο προσκήνιο... Οι εικόνες με τους άστεγους να μονομαχούν για ένα παγκάκι και τους ανέργους να γυρεύουν ελεημοσύνη στα συσσίτια μόνο με ανθρωπιά (συναίσθημα) και αίσθηση καθήκοντος (λογική) μπορεί να αντιμετωπιστεί... Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις Σειρήνες, ας ανοίξουμε τα μάτια, ας βουτήξουμε την ψυχή στο μυαλό για να μη χρειαστεί να ξανασφίξουμε τα δόντια...
Υ.Γ.: Η χρεοκοπία της Ελλάδας έχει συντελεστεί ήδη (από το 1830 κρίση θεσμών, από το 1980 ηθική-πολιτιστική και από το 2009 οικονομική)... Έχουμε χρέος να επιλέξουμε τα κατάλληλα πρόσωπα (καλύτερα αξιόλογοι άνθρωποι παρά αξιόλογα κόμματα) από τον κομματικό συνδυασμό της επιλογής μας (μέχρι να φτάσει η ευλογημένη στιγμή που θα μπορούμε να εκλέγουμε πρόσωπα από περισσότερους κομματικούς συνδυασμούς μέσω ενιαίου ψηφοδελτίου σε κάθε περιφέρεια), ώστε να γίνει το καλύτερο δυνατό damage control (κοινωνικά δίκαιη κατανομή βαρών στη βάση της αλληλεγγύης) για τους εξαθλιωμένους ανθρώπους ενός άθλιου τόπου που κρατιέται με νύχια και με δόντια από τον ήλιο και τη θάλασσα για να μη βουλιάξει στην κατάθλιψη... Αντί να ζητωκραυγάζουμε "I' m Hellene" προτιμώ ασφαλώς με λίγα λόγια και πολλά έργα να το ζητωκραυγάσουν κάποια στιγμή οι άλλοι (κοινωνοί του αρχαιοελληνικού πνεύματος σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από το Νεοέλληνα) για μας... Κανείς 18άρης ανώριμος, παρθένος ψηφοφόρος που κάνει την επανάστασή του στηρίζοντας "Επανάσταση" και κανείς υπερήλικας ζήτουλας που σταυρώνει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν μπορεί να καταδικάσει σε σταύρωση έναν ολόκληρο λαό και μια νέα γενιά να ψάχνει την ανάστασή της μεταναστεύοντας... Προσοχή εύθραυστο... Πριν την προσέλευση στην κάλπη ουδέν πάθος (με την έννοια του ιδιοτελούς συμφέροντος) αναγνωρίζεται... Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται... Δεν κάνω κατήχηση σε άλλους, τα γράφω μπας και τα διαβάσω ο ίδιος, γιατί όταν τα λέω ποτέ δε τα ακούω... Η ψήφος είναι υπερόπλο, η αποχή την κάνει σφεντόνα... Αυτή τη φορά πρέπει να πετύχει στο δόξα πατρί χωρίς σιγαστήρα... Η κυνηγετική περίοδος αρχίζει... Αν η αστοχία και η λαθροθηρία τιμωρούνταν το πολύ με μια τετραετία, τώρα πλέον τιμωρούνται παραδειγματικά με μια χαμένη γενιά, τη γενιά μας... Καλό βόλι σε όλους!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου